1948

Neville Goddard Les 1

Dit wordt een heel praktische cursus. Daarom, laat iedereen in deze klas een heel helder beeld hebben van hetgeen hij wenst, want ik ben ervan overtuigd dat jij je wensen kunt realiseren door de techniek die je deze week zult ontvangen in deze vijf lessen.

Opdat je het volledige voordeel van deze instructies moge ontvangen, laat mij nu vermelden dat de Bijbel totaal geen verwijzing heeft naar welke personen dan ook, die ooit bestonden, of naar welke gebeurtenis die ooit heeft plaats gevonden op aarde.

De oude verhaalvertellers schreven geen geschiedenis, maar een allegorische beeld-les van zekere grondprincipes, die zij kleedden in de kledij van geschiedenis, en zij pasten deze verhalen aan, aan de beperkte capaciteit van een aller-onkritisch en lichtgelovig volk.

Doorheen de eeuwen hebben we verkeerdelijk personificaties voor personen aangezien, allegorie voor geschiedenis, het voertuig dat de aanwijzingen bevatte voor de aanwijzing, en de eerste betekenis voor de uiteindelijke betekenis.

Het verschil tussen de vorm van de Bijbel en zijn stof is net zo groot als het verschil tussen een graankorrel en de levenskiem binnen in het graan. Zoals onze assimilerende (opnemende) organen onderscheiden tussen voedsel dat in ons systeem kan worden opgenomen en voedsel dat uitgescheiden moet worden, zo ontdekken onze ontwakende intuïtieve functies (faculteiten) onder allegorie en parabel, de psychologische levenskiem van de Bijbel, en, ons hiermee voedend verwerpen we de vorm die de boodschap bevatte (aandroeg)

Het argument tegen de historiciteit van de Bijbel is te lang; zodoende niet passend om in deze praktische psychologische uitleg van zijn verhalen te worden inbegrepen. Daarom, zal ik geen tijd verspillen met proberen jullie te overtuigen dat de Bijbel geen historisch feit is.

Vanavond zal ik vier verhalen nemen en jullie tonen wat de oude, vroegere, vertellers bedoelden hoe jij en ik die verhalen zouden zien. De oude leraren koppelden psychologische waarheden aan fallische en zonne-allegorieën. Zij wisten niet zoveel over de psychische structuur van de mens als de moderne wetenschapper, noch wisten ze evenveel over de hemelen als onze moderne astronomen. Maar het weinige dat ze wisten gebruikten ze wijs en ze bouwden fallische en zonne-kaders waaraan ze de grote psychologische waarheden verbonden die zij hadden ontdekt.

In het oude Testament zal je veel vinden met betrekking tot fallische aanbidding. Omdat het niet nuttig is, ga ik er niet de nadruk op leggen. Ik zal je enkel laten zien hoe je het moet interpreteren.

Voordat we met het eerste van de psychologische drama’s beginnen die jij en ik mogen gebruiken op een praktische manier, laat me de twee voortreffelijke namen van de Bijbel noemen; de ene welke jij en ik vertalen als GOD of JEHOVAH en de andere die we zijn zoon noemen, die wij kennen als JEZUS

De Ouden spelden deze namen door kleine symbolen te gebruiken. De oude taal, de Hebreeuwse taal genoemd, was geen taal die je kon uiten met de adem. Het was een mystieke taal die nooit door enige mens was geuit. Zij die de taal begrepen, begrepen ze zoals wiskundigen de symbolen van hogere wiskunde begrijpen. Het is niet iets dat mensen gebruikten om gedachte over te brengen, zoals ik nu de Engelse taal gebruik.

Laten we ons nu richten op de naam van de zoon, want hij geeft de zoon heerschappij over de wereld. Jij bent die zoon, jij bent de grote Joshua, of Jezus, uit de Bijbel. Je weet dat we de naam Joshua of Jehoshua verengelst hebben als Jezus.

De naam van de zoon is bijna als de naam van de vader. De eerste drie letters van de naam van de Vader zijn de eerste drie letters van de naam van de Zoon. JOD HE VAU, dan voeg je een SHIN en een AYIN toe, zodat men de naam van de zoon leest als JOD HE VAU SHIN AYIN.

Je hebt gehoord wat de eerste drie letters zijn: JOD HE VAU. JOD betekent dat jij bewust bent; HE betekent dat jij je van iets bewust bent; En VAU betekent dat jij je bewust wordt dat te zijn waarvan jij je bewust was. Jij hebt heerschappij, want jij hebt de mogelijkheid te ontvangen en te worden hetgeen jij je voorstelt. Dat is de scheppingskracht.

Maar waarom is er een SHIN in de naam van de zoon geplaatst? Vanwege de oneindige genade van onze Vader. Weet, dat de Vader en de Zoon een zijn. Maar als de Vader zich bewust wordt mens te zijn, plaatst hij binnen de conditie mens genaamd, dat wat hij niet aan zichzelf gaf. Hij plaatst een SHIN voor dit doel; een SHIN wordt gesymboliseerd door een tand.

Een tand is dat wat consumeert, dat wat verslindt (verorbert) Ik moet in mij de kracht hebben om te verslinden dat waarvan ik nu een afkeer heb. Ik, in mijn onwetendheid, liet zekere dingen geboren worden die ik nu verafschuw en die ik graag achter me zou laten. Waren in mij niet de vlammen die het konden verslinden, dan zou ik gedoemd zijn om voor altijd in een wereld te leven, vol met al mijn fouten. Maar er is een SHIN, of vlam, in de naam van de Zoon, die toestaat dat die Zoon verlost kan worden van situaties (staten) die hij voorheen in zijn wereld uitdrukte. De mens is in staat iets anders te zien dan de inhouden van zijn eigen bewustzijn.

Als ik nu los kom, in bewustzijn, van deze ruimte door mijn aandacht er van weg te nemen, dan, ben ik me er niet langer van bewust. Er is iets in mij dat het binnen in mij verteert. Het kan alleen maar leven in mijn objectieve wereld als ik het levend houd in mijn bewustzijn.

Het is de SHIN, of een tand, in de naam van de Zoon die hem absolute heerschappij geeft. Waarom had die niet in de Vaders naam kunnen zijn? Om deze eenvoudige reden: Niets kan ophouden te bestaan in de Vader. Zelfs de onprettige dingen kunnen niet verdwijnen. Als ik het eenmaal heb uitgedrukt, blijft het voor eeuwig en altijd binnen het dimensionale grotere Zelf in de Vader. Maar ik wil niet al mijn fouten laten voortbestaan in mijn wereld. Dus, gaf ik, in mijn oneindige genade aan mezelf, toen ik mens werd, de macht om los te komen van deze dingen die ik, in mijn onwetendheid, baarde in mijn wereld.

Deze zijn de twee namen die jou heerschappij geven. Jij hebt heerschappij indien je, terwijl je de aarde bewandelt, weet dat jouw bewustzijn God is, de ene en enige werkelijkheid. Jij wordt je bewust van iets dat je graag zou willen uitdrukken of bezitten. Jij hebt de mogelijkheid te voelen dat jij bent en bezit hetgeen een moment eerder nog maar verbeelding was. Het uiteindelijke resultaat, de belichaming van jouw aanname, ligt geheel buiten het terrein van een driedimensionale geest, het komt tot stand op een manier die geen mens kent.

Als deze twee namen duidelijk zijn in jouw geestesoog, zal je zien dat het jouw eeuwige namen zijn. Terwijl je hier zit, ben je deze JOD HE VAU HE, ben je de JOD HE VAU SHIN AYIN.

De verhalen van de Bijbel houden zich bezig met de kracht der verbeelding. Het zijn daadwerkelijke uitbeeldingen van de techniek van gebed, want gebed is het geheim van het veranderen van de toekomst. De bijbel onthult de sleutel waardoor de mens een dimensionaal grotere wereld binnen gaat met het doel de omstandigheden te veranderen van de mindere wereld waarin hij leeft.

Een verhoord gebed houdt in dat iets is gedaan als gevolg van het gebed, iets dat anders niet gedaan zou zijn. Daarom, de mens is de bron van actie, de regisserende geest, en degene die het gebed verhoort.

De verhalen van de Bijbel bevatten een geweldige uitdaging voor de denkmogelijkheid van de mens. De onderliggende waarheid – dat het psychologische drama’s zijn en geen historische feiten – verlangt herhaling, daar het de enige rechtvaardiging is voor hun verhalen. Met een beetje fantasie kunnen we gemakkelijk de psychologische zin in alle verhalen van de Bijbel traceren.

”En God zei, laat ons de mens maken naar ons beeld en gelijkenis; en laat hem heerschappij hebben over de vissen van de zee en over de vogels in de lucht en over het vee en over de hele aarde, en elk kruipend dier dat over de aarde kruipt. Aldus schiep God de mens naar zijn eigen beeld, naar zijn eigen beeld schiep God hem” Genesis 1:26, 27.

Hier in het eerste hoofdstuk van de Bijbel legden de vroegere leraren het fundament dat God en de mens een zijn en dat de mens heerschappij heeft over heel de aarde. Als God en de mens een zijn dan kan God nooit zo ver weg zijn of zelfs maar dichtbij, want nabijheid houdt in dat er scheiding is.

De vraag rijst: Wat is God? God is het bewustzijn van de mens, zijn gewaar zijn, zijn IK BEN. Het drama van het leven is een psychologisch drama waarin we omstandigheden creëren, eerder door onze houdingen dan door onze daden. De hoeksteen waarop alle dingen zijn gebaseerd is het concept dat de mens van zichzelf heeft. Hij handelt terwijl hij doet, en heeft de ervaringen dat hij doet, omdat zijn zelfconcept is wat het is, en niet om welke andere reden dan ook. Had hij een ander zelfconcept, dan zou hij anders handelen en andere ervaringen hebben.

Door aan te nemen dat zijn wens is vervuld, verandert de mens zijn toekomst in harmonie met zijn aanname, want aannames, ofschoon vals, als ze worden volgehouden, zullen ze een feit worden.

De ongedisciplineerde geest vindt het moeilijk om een staat aan te nemen die door de zintuigen ontkent wordt. Maar de oude leraren ontdekten dat de slaap, of een staat vergelijkbaar met slaap, de mens hielp om zijn aanname te maken. Daarvoor beeldden ze de eerste creatieve daad van de mens uit als een waarin de mens in een diepe slaap was. Dit geeft niet alleen het patroon aan voor alle toekomstig handelen, maar laat ons zien dat de mens maar een substantie heeft die waarlijk de zijne is om te gebruiken in het scheppen van zijn wereld en dat is hij zelf.

“En de Heer God (de mens) veroorzaakte een diepe slaap over Adam en hij sliep; en hij nam een van zijn ribben, en sloot het vlees op die plaats; en uit de rib, die de Heer van de man had genomen, maakte hij een vrouw.” Gen. 2: 21,22.

Voordat God deze vrouw voor de mens maakte geeft hij Adam de dieren van het veld en de vogels van de lucht en laat adam ze benoemen. “Zoals Adam elk levend schepsel noemde, dat was sindsdien de naam.”

Als je een naslagwerk neemt of een Bijbelwoordenboek en zoekt het woord “dij” op zoals gebruikt in dit verhaal zal je zien dat het niets te maken heeft met de dij. Het wordt gedefinieerd als de zachte delen die creatief zijn in een mens, die hangen aan de dij van een mens.

De vroegere verhaalvertellers gebruikten dit fallisch symbool om een grote psychologische waarheid te onthullen. Een engel is een boodschapper van God. Jij bent God, zoals je zojuist hebt ontdekt want jouw bewustzijn is God en jij hebt een idee, een boodschap. Je worstelt met een idee, want je weet niet dat je reeds bent waarover je nadenkt, noch geloof je dat je het kunt worden. Je zou het graag willen, maar je gelooft niet dat je het kunt.

Wie worstelt met de engel? Jacob. En het woord Jakob, betekent per definitie verdringer: je zou jezelf graag willen veranderen en dat worden wat jouw rede en jouw zintuigen ontkennen. Terwijl je worstelt met jouw ideaal, en probeert te voelen dat je het bent, is dat wat gebeurt. Als je echt voelt dat je het bent, gaat er iets van jou uit. Je mag de woorden gebruiken: wie heeft me aangeraakt, dat ik merk dat iets van mij uitging?”

Het wordt je dan, na een geslaagde meditatie, een moment onmogelijk verder te gaan met de handeling, alsof het een fysieke scheppingsdaad was. Je bent net zo impotent na een succesvol gebed als dat je bent na een fysieke handeling. Als je bevrediging merkt, honger je er niet langer naar.

Als de honger blijft heb je het idee niet laten exploderen in jou, je bent niet werkelijk geslaagd bewust te worden dat te zijn hetgeen je wenste te zijn. Er was nog steeds die dorst toen je uit de diepte kwam.

Als ik kan voelen, dat ik hetgeen ben waarvan ik een paar secondes geleden wist dat ik het nog niet was, maar wenste te zijn, dan honger ik er niet langer naar. Ik ben niet langer dorstig omdat ik bevrediging voel in die staat. Dan krimpt er iets in mij, niet fysiek maar in mijn gevoel, in mijn bewustzijn, want dat is de creativiteit in de mens. Hij krimpt dermate in zijn wens, dat hij de wens verliest om in deze meditatie door te gaan. Hij stopt niet fysiek, hij heeft gewoonweg geen zin meer met de meditatieve handeling door te gaan.

“Als je bidt, geloof dat je hebt ontvangen en je zult ontvangen.” Als de fysieke scheppingsdaad gedaan is, krimpt de pees die in de holte van de dij is en de mens is impotent of wordt gestopt. Op deze manier, als een mens succesvol bidt, gelooft hij dat hij reeds dat is wat hij wenste te zijn, en kan daarom niet doorgaan met wensen te zijn waarvan hij zich bewust is het te zijn. Op het moment van bevrediging, fysiek en psychologisch, gaat er iets van hem uit, dat op tijd (ooit) zal getuigen van de menselijke scheppingskracht.

Ons volgende verhaal is in hoofdstuk 38 van het boek Genesis. Hier is een Koning wiens naam Judah is, de eerste drie letters van wiens naam ook begint met JOD HE VAU. Tamar is zijn schoondochter.

Het woord Tamar betekent een palmboom of de allermooiste, de meest bevallige. Ze is genadig en mooi om te zien en wordt palmboom genoemd. Een lange statige palmboom bloeit zelfs in de woestijn – en waar die ook staat daar is een oase. Als je de palmboom in de woestijn ziet, daar zal worden gevonden wat je het meeste zocht in dat uitgedroogde gebied. Er is niets wenselijker voor iemand die door een woestijn trekt dan het zien van een palmboom.

In ons geval, om praktisch te zijn, is ons doel een palmboom. Dat is de statige, prachtige die we zoeken. Wat het ook is dat jij en ik willen, waar we waarlijk naar verlangen, wordt in het verhaal voorgesteld als Tamar de schone.

Ons wordt verteld dat zij zich kleedt in de sluiers van een hoer en is gezeten in openbare ruimte. Haar schoonvader, Koning Judah, komt voorbij, en hij is zo verliefd op deze, die gesluierd is dat hij haar een kind aanbiedt om intiem met haar te zijn. Ze zei: “Wat geef je me als belofte dat je me een kind zult geven?”

Om zich heen kijkend zei hij: “Wat wil je dat ik je als belofte geef?”

Zij antwoordde: “Geef me jouw ring, geef me jouw armband en geef me jouw scepter .”

Daarop nam hij de ring van zijn hand en het armband en gaf haar eveneens zijn scepter. En hij ging bij haar binnen en kende haar en zij baarde hem een zoon.

Dat is het verhaal; en nu de uitleg. De mens heeft een geschenk dat waarlijk hem toebehoort om te geven en dat is hijzelf. Hij heeft geen ander geschenk, zoals jou wordt verteld in de eerste creatieve daad van Adam, die de vrouw uit zichzelf verwekt. Er was geen andere substantie in de wereld dan hijzelf, waarmee hij het object van zijn verlangen kon maken. Op dezelfde manier had Judah maar een gave die echt van hem was om te geven – hijzelf, zoals de ring, de armbanden en de scepter symboliseerden, want deze waren de symbolen van zijn koningschap.

De mens offert wat niet hijzelf is, maar het leven vraagt dat ene te geven dat hemzelf symboliseert: “geef me jouw ring, geef me jouw armband, geef me jouw scepter.” Deze stellen de Koning voor. Als hij die dingen geeft, geeft hij van zichzelf.

Jij bent de grote Koning Judah. Voordat jij jouw Tamar kent en maakt dat zij jouw gelijkenis baart in de wereld, moet je in haar gaan en van jezelf geven. Stel, ik wil veiligheid. Ik kan ze niet krijgen door mensen te kennen die ze hebben. Ik kan ze niet krijgen door aan touwtjes te trekken. Ik moet me bewust worden veilig te zijn.

Laat ons stellen dat ik gezond wil zijn. Pillen zullen het niet doen, dieet of klimaat zullen het niet doen. Ik moet me bewust worden gezond te zijn door het gevoel van gezond zijn aan te nemen.

Misschien wil ik opgetild worden in deze wereld. Door slechts te kijken naar koningen en presidenten en edele mensen en in hun reflectie leven, zal me niet waardig maken. Ik moet me bewust worden edel en waardig te zijn en door het leven gaan alsof ik was hetgeen ik nu wil zijn.

Als ik in dat licht door het leven ga, geef ik van mezelf iets van het beeld dat door mijn geest spookte, en op zekere tijd baart ze me een kind, hetgeen betekent: ik belichaam een wereld in harmonie met hetgeen waarvan ik me bewust ben.

Jij bent Koning Judah en jij bent ook Tamar. Als jij je bewust wordt te zijn hetgeen je wil zijn, ben je Tamar. Dan kristalliseer jij jouw wens in de wereld rondom je.

Het geeft niet welke verhalen je leest in de Bijbel, maakt niet uit hoeveel persoonlijkheden de oude verhaalvertellers in het stuk (drama) introduceerden, er is een ding dat jij en ik altijd in gedachten moeten houden – ze vinden allemaal plaats in de geest van de individuele mens. Alle karakters leven in de geest van de individuele mens.

Als je het verhaal leest, laat het passen op het patroon van het zelf. Weet dat jouw bewustzijn de enige realiteit is, weet dan wat je wil zijn. Neem dan het gevoel aan dat te zijn wat je wil zijn, en blijf trouw aan die aanname, leef en handel volgens deze overtuiging. Laat het altijd op dat patroon passen.

Onze derde interpretatie is het verhaal van Isaak en zijn twee zonen: Ezau en Jakob.er wordt het beeld geschetst van een blinde man die door zijn tweede zoon wordt bedrogen door hem de zegen te geven die aan zijn eerste zoon toebehoorde. Het verhaal legt de nadruk op het punt dat het bedrog tot stand kwam door het gevoel van aanraken.

“En Isaak zei tot Jakob, kom dichterbij, ik vraag je, zodat ik je mag voelen, mijn zoon, of je echt mijn zoon Ezau bent of niet. En Jakob ging dichterbij naar Isaak zijn vader; en hij voelde hem….en zo gebeurde het, zodra Isaak de zegening van Jacob had voltooid, en Jacob was nauwelijks weg uit de tegenwoordigheid van Isaak zijn vader, dat Ezau zijn broer terug kwam van de jacht.” Gen. 27:21,30.

Dit verhaal kan zeer behulpzaam zijn als je het nu wilt nadoen. Houd weer in gedachten dat de karakters van de Bijbel personificaties zijn van abstracte ideeën en moeten worden vervuld in de individuele mens. Jij bent de blinde vader en zijn beide zonen.

Isaak is oud en blind, en de dood naderbij voelen komen, roept hij zijn eerste zoon Ezau, een ruwe harige jongen en stuurt hem de bossen in zodat hij een hert zou mee terugbrengen.

De tweede zoon, Jakob, een zacht-huidige jongen, hoorde het verzoek van zijn vader. Hij wenste het eerstgeborene recht van zijn broer, en Jacob de zacht huidige zoon slachtte een dier van zijn vaders kudde en ontdeed het van de huid. Toen, beleed met de harige huid van het dier dat hij had geslacht, lukte het hem door spitsvondigheid zijn vader te bedriegen die geloofde dat hij Ezau was.

De vader zei: “kom dichterbij mijn zoon zodat ik je mag voelen. Ik kan niet zien, maar kom, zodat ik mag voelen.” Merk de nadruk op die gelegd wordt op voelen in dit verhaal.

Hij kwam dichterbij en de vader zei tegen hem: “de stem is die van Jacob, maar de handen zijn de handen van Ezau.” En de ruwheid voelende, de werkelijkheid van Ezau, sprak hij de zegen uit en gaf die aan Jacob.

In het verhaal wordt jou verteld dat Isaak de zegen uitsprak en Jacob was nauwelijks weg uit zijn tegenwoordigheid, toen Ezau terug kwam van de jacht.

Dit is een belangrijk vers. Word niet wanhopig in onze praktische benadering, want zoals je hier gezeten bent, ben ook jij Isaak. Deze ruimte waarin je zit is jouw tegenwoordige Ezau. Dit is de ruwe of gevoelsmatig gekende wereld, gekend door jouw lichamelijke organen. Al jouw zintuigen getuigen voor het feit dat jij hier in deze ruimte bent. Alles zegt jou dat je hier bent, maar misschien wil je niet hier zijn.

Dit kun je toepassen op elk doel. De ruimte waarin je bent wanneer dan ook – de omgeving waarin je geplaatst bent, dat is jouw ruwe of gevoelsmatig gekende wereld of zoon die in het verhaal wordt uitgebeeld in de persoon Ezau. Hetgeen je in plaats daarvan zou willen hebben of zijn is jouw glad-huidige staat (situatie) of Jacob, de verdringer. (Supplanter)

Je stuurt jouw zichtbare wereld niet op jacht, zoals veel mensen doen door ontkennen. Door te zeggen dat het niet bestaat maak je het des te realistischer. In plaats daarvan, haal jij je aandacht weg van het gewaarwordingsgebied, dat op dit moment de ruimte om je heen is, en je concentreert je aandacht op dat wat je er voor in de plaats wil, dat wat je wil realiseren.

In dat concentreren op je doel is het geheim het hier naar toe (dichterbij) te brengen. Je moet “ergens anders” tot “hier” maken en van “dan” maak je “nu”. Stel het je dusdanig dichtbij voor dat je het kunt voelen.

Stel, dat ik op dit moment een piano wil in deze ruimte. Om de piano in mijn geestesoog ergens anders te zien zal het niet laten gebeuren. Maar de piano in deze ruimte visualiseren alsof die er al was en mijn mentale hand op de piano te leggen en te voelen dat hij helemaal echt is, is de subjectieve situatie personifiëren als mijn tweede zoon Jacob en hem zo dichtbij brengen dat ik het kan voelen.

Isaak wordt blind genoemd. Jij bent blind omdat jij je doel niet kunt zien met je lichamelijke organen, je kunt het niet zien met je objectieve zintuigen. Je kunt het alleen waarnemen met je geest, maar je brengt het zo dichtbij dat je het kunt voelen alsof het nu al werkelijk en echt is. Als dit is gedaan en je verliest je zelf in zijn werkelijkheid en voelt dat het echt is, open dan je ogen.

Wat gebeurt er als je de ogen opent? De ruimte die je een moment geleden had buitengesloten komt weer terug van de jacht. Je had de zegen nog niet gegeven – voelde de verbeeldde situatie als echt – of de objectieve wereld, die schijnbaar onwerkelijk was, keert terug. Ze spreekt niet tot je met woorden zoals staat geschreven over Ezau, maar deze ruimte om je heen vertelt je door haar aanwezigheid dat jij jezelf hebt bedrogen.

Ze vertelt je dat toen jij je verloor in zelfbeschouwing, voelend dat je was die je wilde zijn, voelend dat je bezat wat je wenste te bezitten, dat jij gewoonweg jezelf bedroog. Kijk naar deze ruimte. Ze ontkent dat je ergens anders bent. Als je de wet kent zeg je nu: “zelfs ofschoon je broer door een list kwam en me misleidde en jouw geboorterecht nam, gaf ik hem jouw zegen en kan die niet terugnemen.”

Met andere woorden, je blijft trouw aan deze subjectieve werkelijkheid en je ontneemt het niet de kracht van geboorte. Je gaf het ‘t recht tot geboorte en het zal werkelijkheid worden binnen jouw wereld. Er is geen ruimte in deze beperkte ruimte van jou voor twee dingen om die ruimte gelijkertijd te bezetten . Door het subjectieve echt te maken zal het zich manifesteren in jouw wereld.

Neem het idee dat je wil verwezenlijken, en neem aan dat je het al bent. Verlies je in het gevoel dat deze aanname degelijk echt is. Terwijl je het dat gevoel van echtheid geeft, heb je het de zegen gegeven die de objectieve wereld toebehoort, en je hoeft niet te helpen aan de geboorte ervan, net zo min als je moet helpen aan de geboorte van een kind of een zaad dat je in de grond stopt. Het zaad dat je plantte groeit zonder hulp van de mens want het bevat in zichzelf alle kracht en alle plannen die nodig zijn om zich uit te drukken.

Jij kunt vanavond dit drama nadoen, van Isaak die zijn tweede zoon zegent en zien wat er gebeurt in de nabije toekomst in jouw wereld. Je huidige omgeving verdwijnt, alle omstandigheden van het leven veranderen en maken de weg vrij voor de komst van dat waaraan jij jouw leven hebt gegeven. Terwijl je doorgaat, wetende dat je bent wat je wilde zijn, belichaam je het zonder de hulp van iemand anders.

Het vierde verhaal voor vanavond is genomen uit het laatste van de boeken die worden toegeschreven aan Moses. Als je een bewijs nodig hebt dat Moses het niet heeft geschreven, lees het verhaal zorgvuldig. Het staat in het 34^{ste hoofdstuk van het boek Deuteronomium. Vraag het een priester of rabbi: “Wie is de schrijver van dit boek?” en zij zullen je vertellen dat Moses het schreef.}

In het 34ste hoofdstuk van Deuteronomium zul je lezen over een man die zijn eigen doodsbrief schreef, dat is, Moses schreef dat hoofdstuk. Een man kan gaan zitten en schrijven hetgeen hij graag zou zien geschreven op zijn grafsteen, maar hier is een man die zijn eigen doodsbrief schrijft. En dan sterft hij en gumt hij zichzelf zo compleet uit en tart dan het nageslacht om uit te vinden waar hij zichzelf heeft begraven.

“Dus, Moses, de dienaar van de Heer stierf daar in het land van Moab, volgens het woord van de Heer. En hij begroef zichzelf in het dal in het land van Moab, tegenover Beth-peor, maar geen mens weet waar zijn graf is tot de dag van vandaag. En Moses was 120 jaar oud toen hij stierf; zijn oog was niet zwak, noch was zijn natuurlijke kracht afgenomen,” Deut. 34:5,6,7.

Ten tweede: construeer een gebeurtenis waarvan je gelooft dat je ze zal tegenkomen als gevolg van de vervulling van jouw wens – een gebeurtenis die de vervulling van je wens bevat – iets dat de actie zal hebben van Zelf overheersing? Self predominant.

De derde stap is het fysieke lichaam onbeweeglijk maken en een staat produceren gelijk aan de slaap. Dan, voel jezelf precies in de voorgetelde handeling, verbeeld je de hele tijd dat je werkelijk de handeling uitvoert HIER EN NU. Je moet deelnemen in de verbeelde handeling, niet slechts er bij staan te kijken, maar VOELEN dat jij werkelijk de handeling uitvoert, zo dat de verbeelde sensatie echt is voor jou.

Het is belangrijk je altijd te herinneren dat de voorgestelde handeling er een is die VOLGT op de vervulling van je verlangen, een die vervulling impliceert. Bijvoorbeeld, stel jouw verlangen is promotie op kantoor. Dan zou gefeliciteerd worden een gebeurtenis zijn die jij zou ervaren als gevolg van jouw in vervulling gegane wens.

Nadat je deze handeling hebt gekozen als de ene die je zult ervaren in je verbeelding als gevolg van jouw promotie op kantoor, immobiliseer jij je fysieke lichaam en produceert een staat die aan slaap grenst, een dromerige staat, maar een waarin je nog in staat bent de richting van je gedachten te bepalen, een staat waarin je alert bent zonder moeite. Dan, visualiseer een vriend die voor je staat. Leg je ingebeelde hand in de zijne. Voel dat ze stevig en echt is en ga door met een ingebeeld gesprek met hem, dat in harmonie is met het GEVOEL PROMOTIE TE HEBBEN GEKREGEN.

Je stelt jezelf niet voor op een afstand ergens in de ruimte en ergens op een bepaald tijdstip als je door je vriend wordt gefeliciteerd met dit succes. In plaats daarvan, maak je van DAAR: HIER en van de TOEKOMST: NU. Het verschil tussen jezelf in de actie VOELEN, hier en nu, en jezelf in actie visualiseren alsof je op een filmdoek te zien bent, is het verschil tussen succes en falen.

Het verschil zal worden begrepen als jij je nu voorstelt een ladder te beklimmen. Dan, met gesloten ogen stel jij je voor dat de ladder vlak voor je staat en VOEL JEZELF DAADWERKELIJK DE LADDER BEKLIMMEN.

Ervaring heeft me geleerd om de verbeelde handeling die de vervulling van je wens impliceert, te beperken tot een enkele handeling, en deze steeds weer te herhalen totdat het je het gevoel van werkelijkheid geeft. Anders zal je aandacht afdwalen naar soortgelijke sporen, en allerlei soortgelijke zullen onder je aandacht komen en in een mum van tijd voeren ze je mijlenver van je doel verwijderd, qua punt in de ruimte en jaren verwijderd qua tijdstip.

Als je besluit een bepaalde trap op te lopen, omdat dit is wat zal gebeuren ten gevolge van de vervulling van je wens, dan moet je de handeling beperken tot het beklimmen van die bepaalde trap. Als je aandacht afdwaalt, breng ze terug naar de taak van het beklimmen van die trap en blijf dat doen totdat jouw ingebeelde actie de stevigheid en duidelijkheid heeft van de werkelijkheid.

Het idee moet gehandhaafd blijven in de geest zonder enige zinvolle inspanning van jouw kant. Je moet, met een minimum aan inspanning de geest doordringen met het gevoel van de vervulde wens.

Slaperigheid vergemakkelijkt de verandering omdat het aandacht zonder inspanning begunstigt, maar het moet niet worden doorgezet tot de slaap waarin je niet langer in staat bent de bewegingen van je aandacht te controleren. Maar een gemiddelde graad van slaperigheid waarin je nog in staat bent je gedachten te sturen.

Een effectieve manier om een wens te verwerkelijken is om het gevoel van de vervulling van je wens aan te nemen en het dan, in een ontspannen en slaperige toestand, steeds weer te herhalen als een slaapliedje, een korte zin die de vervulde wens impliceert, zoals : “dank je, dank je, dank je” Alsof je het tegen een hogere macht hebt die jou heeft gegeven wat je wenste.

Ik weet dat als deze cursus is geëindigd op vrijdag, velen van jullie me kunnen vertellen dat ze hun doel hebben verwezenlijkt. Twee weken geleden verliet ik het podium en ging naar de deur om handen te schudden met het publiek. Ik kan gerust zeggen dat tenminste 35 van de 135 mensen uit die klas me vertelden dat, wat ze zich hadden gewenst toen ze gingen deelnemen, zich reeds had gerealiseerd. Dit gebeurde slechts 2 weken geleden. Ik deed niets om het te laten gebeuren, behalve hun de gebed-techniek geven. Je hoeft niets te doen om het te laten gebeuren – pas alleen de gebedstechniek toe.

Met gesloten ogen en je lichaam stil, produceer een toestand gelijk aan slaap en stap in een handeling alsof je een acteur bent die een rol speelt. Ervaar in je verbeelding wat je zou ervaren in het vlees (in het echt) als je nu in het bezit was van je doel. Maak van “daar” HIER en van “dan” NU. En de grotere jij, dat een grotere focus heeft, zal alle middelen gebruiken, en ze goed noemen, middelen die neigen naar het maken van dat wat jij hebt aangenomen.

Je bent ontslagen van alle verantwoordelijkheid om het zo te maken, omdat terwijl jij je het voorstelt en voelt, zal jouw dimensionele groter zelf de middelen bepalen. Denk niet één moment dat iemand gewond zal raken in het gerealiseerd worden, of dat iemand teleurgesteld zal worden. Het is nog steeds niet jouw zorg. Ik moet dit achter me laten. Al te velen van ons, op verschillende manieren geschoold voor het leven, zijn zo bezorgd om de ander.

Jij vraagt: “als ik krijg wat ik wil, houdt dat geen kwetsing in voor de ander?” Er zijn wegen, weet je, waar jij geen weet van hebt, dus wees niet bezorgd.

Sluit nu je ogen omdat we nu een lange stilte periode gaan houden. Spoedig zul jij je zo hebben verloren in overpeinzing, en voelen dat je bent wat je wil zijn, dat je totaal onbewust zult zijn van het feit dat je in deze ruimte bent met anderen.

Je zult een schok krijgen als jij je ogen opent en ontdekt dat je hier bent. Het zou een schok moeten zijn als jij je ogen opent en ontdekt dat je niet werkelijk bent wat je een moment geleden, voelde dat je was, of voelde dat je bezat. We gaan nu de diepte in.

STILTE PERIODE…………….

Ik hoef jou niet er aan te herinneren dat je nu bent hetgeen je hebt aangenomen te zijn. Bespreek het met niemand, niet eens met jezelf. Je kunt niet over het HOE gaan denken, als je weet dat je het al BENT.

Jouw driedimensionale redeneren, welk een zeer gelimiteerd redeneren is, moet niet in het spel worden gebracht. Want het weet niet. Wat jij zojuist als waar hebt gevoeld is waar.

Laat niemand jou vertellen dat je het niet zou moeten hebben. Wat je voelt dat je hebt, zul je hebben. En ik beloof je dit, nadat jij je doel hebt verwezenlijkt, terugziend, moet je toegeven dat deze bewuste redenerende geest van jou de weg nooit zou kunnen hebben bedacht.

Je bent dat en hebt dat wat jij je op dit moment hebt toegeëigend. Discussieer het niet. Zoek niet naar iemand die je bemoedigt, want het mocht eens niet gebeuren. Het is al gebeurd. Go about your Father’s business… doe wat je moet doen? Doe zoals altijd en laat deze dingen in jouw wereld gebeuren.